FURIA

Martwa Polska Jesień (2007)

Polska, Death Solution, Black Metal

„Martwa Polska Jesień” to nieco bardziej charyzmatyczna płyta od następcy. Nie zmienia to jednak faktu, że jest to muzyka wielowarstwowa i zarazem wysokiej jakości. Kompozycje są rozciągnięte w czasie od 6 do 9 minut i są to niecodzienne wycieczki w krainę fantasmagorii. Klimat to fundament twórczości Furia a jest on niesamowicie mocny. Jest niczym zbrojony beton do zastosowań ekstremalnych. Wyniszcza wnętrze człowieka. Pozbawia złudzeń na posiadanie nadziei i stwarza poczucie psychicznej degradacji. Mocny cios prosto w tchawicę. Zdławiona ofiara nie jest w stanie wydobyć z siebie krzyku a na ucieczkę jest już za późno. Jedynym słusznym rozwiązaniem jest podążanie za furiastyczną wizją zespołu. Ścieżka nie jest prosta i prowadzi przez głęboko skrywany lęk i ból.

W tej muzyce drzemie wielka siła. Pełen pasji i energii – wokal Nihila wykonuje ogrom pracy. Jego ekspresja jest godna podziwu. Nie często słyszy się tak bezpośredni przekaz i to w rodzimym języku. Strumień jadu jaki wylewa się po odpaleniu krążka, pali wszystkie członki. Panowie nie jednokrotnie odbiegają od ram czystego black’u, posuwając się w bardziej akustyczne rejony przepełnione goryczą i ekstazą jednocześnie. Jednym z przykładów jest środek „Na Ciele Swym Historię Mą Piszę” – „Nie było mnie tu… jestem… nie będzie…” a wszystko to wykonywane jest niemalże z aktorskim kunsztem. Upodlenie, zmasakrowanie i wyraźne zdegustowanie… spełnienie, zniszczenie i depresja… Wiele różnych stanów napotkałem w zderzeniu z „Martwą Polską Jesienią”. Krążek barwny i charakterystyczny. Perfekcyjnie spasowany na miarę każdego maniaka inteligentnej muzyki metalowej. Czasami makabryczny, czasami przejmujący – dzieje się tu wiele a wszystko to dotyczy indywidualnego odbioru i możliwości dowolnej interpretacji słów i dźwięków.

Furia stworzyła narzędzie do rozmyślania, rozstrzygania i zakańczania spraw trudnych i wymagających. Pokazuje drzwi aby nie trzeba było burzyć ścian. Ta płyta to antidotum na chorobę zwaną życiem. Zwiastuje i przewiduje najróżniejsze rozwiązania a wszystko to za sprawą niezłomnego i niesamowicie niesamowitego klimatu. Po stokroć polecam!

Posłuchaj: Krew W Kolorze Bursztynu