BEYOND CREATION

The Aura (2013)

Kanada, Season Of Mist, Technical / Progressive Death Metal

“The Aura” to specyficzny krążek. Dla wielu może nie mieć większego sensu ale ja bym go nazwał muzyką specjalistyczną. Do tego określenia kwalifikuję zespoły, które grają wysoce techniczną odmianę metalu jednak nie mające tylu elementów charakterystycznych aby łatwo wpadały w ucho. W przypadku Beyond Creation i tak nie jest źle ale zauważyłem wzmożone użycie określenia „technical wankery” w ich kierunku. Podobnie zresztą było z Archspire. Wróćmy jednak do Kanadyjczyków. Brzmieniowo Panowie podchodzą pod Neuraxis ale na tym właściwie podobieństwa się kończą. Jest to muzyka nieustannie pnąca się do góry, najczęściej grana w tempo. Nie służy to nadto przyswajalności aczkolwiek dla każdego „w temacie” z pewnością będzie nie lada doświadczeniem. „The Aura” wypada poznawać dogłębnie aby móc ocenić jej całokształt. Należy się wsłuchać aby zakosztować niesamowitej pracy sześciostrunowego basu Dominica Lapointe. Jest dobrze słyszalny a dzięki soczystemu brzmieniu, nie można się od niego uwolnić. Wkręca się w zwoje mózgowe i przypomina doskonale Wam znany bas z „Individual Thought Patterns”, tylko z racji czasu jest lepiej wyprodukowany. Człowiek ten jest znany z gry w takich zespołach jak Atheretic, Augury czy sesyjnie w Quo Vadis więc rekomendacja jest zacna. Gitary równie mocno mieszają pod kopułą. Wielki nacisk położono na rozwijanie melodii i grę arpeggio. Nie brakuje tutaj też wirtuozerskich solówek więc czy może być lepsza uczta dla maniaka muzyki technicznej? Muzyka jest zagrana podręcznikowo i tak samo skomponowana. Najwięcej death metalu w death metalu oferuje ekstremalna praca perkusji, która ściga się ze światłem i działa w dwóch trybach. Albo puszcza w eter blasty porównywalne z koncertowymi stroboskopami albo klimatycznie / progresywnie pozwala gitarom wejść na wyższy poziom.

Mam dylemat ponieważ z jednej strony jestem fanem takiego grania i mogę stwierdzić, że to muzyka lekkostrawna. Z drugiej jednak – wiem, że jest to dość skrajna odmiana gatunku i takie lawirowanie po gryfie może niektórych wkurwić. W moim odczuciu do perfekcji nie brakuje im wiele. Może trochę potężniejszego brzmienia pod postacią niskich tonów bo selektywność stoi tu na najwyższym poziomie. Tak czy inaczej jest to bardzo jasny punkt na technicznej scenie death metalowej.

No Request for the Corrupted
Coexistence
Chromatic Horizon
Omnipresent Perception
Injustice Revealed
Le Détenteur
The Aura
Social Disability
Elevation Path
The Deported